Lechia z animuszem rozpoczęła spotkanie, już w 2. minucie meczu z lewej strony rozpędził się Haraslin ogrywając Wolniewicza i wrzucił piłkę w pole karne, gdzie wślizgiem dojść do futbolówki próbował Sobiech. Chwilę później Wolski zagrał piłkę do aktywnego od początku spotkani Haraslina. Słowak podał prostopadle do wbiegającego w pole karne Mladenovicia, lecz ten z ostrego kąta przestrzelił. Po niespełna kwadransie gry Lechia dopięła swego. Błąd przy wybijaniu piłki popełnił Żurkowski. Futbolówkę przejął Wolski, który świetnie podał na lewą stronę do niepilnowanego Haraslina. Skrzydłowy uderzył na bramkę,  strzał obronił Loska, lecz piłka odbiła się jeszcze od Bochniewicza, którą do siatki skierował ostatecznie Sobiech. W 32. minucie meczu kolejną stratę Górników wykorzystał Wolski z Paixao, który zbyt długo zwlekał ze strzałem i ostatecznie jego uderzenie zostało zablokowane. Górnik odpowiedział dwie minuty później. Piłkę dośrodkowywał Wolniewicz, trafiła ona do Zapolnika, który oddał niecelny strzał głową.

Chwilę po przerwie, kibice Lechii ponownie mogli się ciszyć z gola. W 51. minucie piłkę w pole karne wrzucał Makowski, piłkę niefartownie wybił Wolniewicz wprost pod nogi Wolskiego, który mocnym strzałem pokonał Loskę. Kilka minut później było już 3:0. Sobiech zagrał do rozpędzonego Mladenovicia, który mocnym strzałem tuż zza pola karnego podwyższył prowadzenie swojego zespołu. Górnik próbował odpowiedzieć rywalom, lecz strzał głową Angulo i niecelne uderzenie Ambrosiewicza zza pola karnego to było za mało, by odrobić straty. Najlepszą okazję w tym spotkaniu dla Górnika zmarnował jednak Angulo, który w dogodnej sytuacji uderzył jednak obok słupka. Dwie minuty później Lechia strzeliła czwartą bramkę w tym spotkaniu. Po dośrodkowaniu z rzutu rożnego strzał głową oddał Nunes. Po jego uderzeniu piłkę wypiąstkował Loska, lecz Paixao wygrał pojedynek główkowy z Matuszkiem i skierował futbolówkę do bramki. Chwilę później okazję do strzelenia kolejnej bramki zmarnował Jakub Arak. Piłkę w pole karne dogrywał Michalak, a Arak w dogodnej sytuacji nie trafił w futbolówkę.

Lechia dowiozła wynik do końca spotkania i zimę spędzi na fotelu lidera, Górnik natomiast zostanie na miejscu spadkowym na dnie ligowej tabeli.

Lechia bardzo dobrze weszła w to spotkanie. Już w 1. minucie sytuację miał Flavio Paixao, ale dobrą interwencją popisał się Anton Kanibołocki. Chwilę później do głosu doszła Miedź. Petteri Forsell przyjął piłkę w polu karnym i próbował podać do nadbiegającego partnera. W ostatniej chwili akcję przerwał jeden z obrońców. W pierwszej połowie byliśmy świadkami jeszcze jednej groźnej sytuacji ze strony Lechii, w 27. minucie Daniel Łukasik kopnął zza pola karnego, ale piłka przeleciała nad poprzeczką.

Drugą połowę lepiej rozpoczęli gospodarze, ponownie za sprawą, Forsella, który mocno kopnął z rzutu wolnego, lecz na posterunku był Dusan Kuciak. Akcję próbował jeszcze wykończyć Henrik Ojamaa, ale zagrał niecelnie. Lechia próbowała ogryźć się za sprawą swojego najlepsze strzelca kilkanaście minut później, Paixao doszedł do dośrodkowania Filipa Mladenovicia i uderzył głową. Piłka jednak nieznacznie minęła słupek.

Kilka minut później kolejną dobrą sytuację dla Lechii zmarnował Lukas Haraslin. Aleksandar Miljković skiksował jednak strzał Słowaka przeleciał nad poprzeczką. Skrzydłowy Lechii mógł otworzyć wynik też kilka minut później, kiedy to zszedł z piłką do środka i oddał strzał. W tej sytuacji dobrze zainterweniował jednak golkiper gospodarzy. W 87. minucie szansę mieli gospodarze. Najpierw uderzył Ojama, piłka odbiła się od obrońcy i spadła pod nogi Pawła Zielińskiego, który kopnął nad poprzeczką. Ten sam zawodnik mógł strzelić gola w 90. minucie, zagrał jednak za lekko i Kuciak złapał piłkę.

Dziesięć pierwszych minut należało do gospodarzy, którzy w swoim stylu próbowali zagrozić bramce rywala, jednak głęboko ustawiony przez Zagłębie defensywny mur niweczył ofensywne zapędy gospodarzy już przed polem karnym. Najgroźniej pod bramka Kudły zrobiło się w 10.minucie, kiedy po podaniu od Podstawskiego piłkę opanował Guarroxena, jednak jego strzał minął lewy słupek bramki.

Goście szukali swoich szans poprzez wyprowadzanie akcji bocznymi sektorami boiska, bardzo aktywny był Pawłowski, który często schodził ze środka by wesprzeć swoich kolegów na skrzydle, jednak w końcowej fazie akcji dośrodkowania często przelatywały przez cale pola karne nie stwarzając większego zagrożenia pod bramka Bursztyna.

Najbliżej zdobycia pierwszej bramki był Podstawski, który uderzył lewa noga z ponad 25 metrów, lecz niestety dla kibiców Pogoni zgromadzonych na stadionie piłka uderzyła tylko w słupek po czym opuściła plac gry. Chwile później odpowiedzieli przyjezdni, dobre dośrodkowanie Pawłowskiego trafiło pod nogi Sanogo, który w znakomitej sytuacji uderzył prosto w bramkarza, a na tablicy widniał dalej bezbramkowy remis.

Druga część gry sprawiła, że widzieliśmy jeszcze bardziej ustawione defensywnie Zagłębie. Podopieczni Valdasa Ivanauskasa zdominowani przez rywala często nie potrafili wyprowadzić piłki z własnej polowy. Duet Walukiewicz, Malec ustawiony bardzo wysoko w okolicach kola środkowego znakomicie odcinał Cristovao od piłek zagranych przez jego kolegów.

Wraz z upływem minut widzieliśmy coraz więcej walki z obu stron, jednak to Pogoń okazała się skuteczniejsza i zdobyła pierwsza bramkę, kiedy po strzale Majewskiego dobra interwencja popisał się Kudla, ale do futbolówki dopadł Delev i mocnym strzałem z bliskiej odległości otworzył wynik meczu.

Zagłębie zareagowało stosując wysoki, agresywny pressing próbując odbierać piłkę na połwie rywala. Po jednej z takich prób odbioru upadł Walukiewicz, a jego przeciwnik Cristovao z premedytacja skoczył na jego klatke piersiowa za co otrzymał czerwoną kartkę i Zagłębie musiało sobie radzić przez resztę meczu w osłabieniu.

Pogoń do końca spotkania była strona dominująca jednak nie potrafiła zdobyć drugiej bramki i podwyższyć prowadzenia.

Dzisiejszy mecz ma tylko jednego faworyta, gospodarzy, którzy w ostatnich miesiącach dosłownie zdominowali ligę pokonując takich hegemonów Ekstraklasy jak Legia Warszawa, czy Lech Poznań, jednak ostatnie potknięcie w meczu przeciwko Piastowi Gliwice zakończyło serię czterech zwycięskich spotkań.

Natomiast Zagłębie Sosnowiec po zmianie trenera nie gra już ultra-ofensywnego futbolu i większą wagę przywiązuje do gry w defensywie, a swoich szans szuka w kontratakach wyprowadzanych przez szybkich skrzydłowych Udovicicia i Wrześińskiego.

W zespole gospodarzy zabraknie: Fojuta, Dvaliego, Frączczaka, Buksy, Nunesa, Żyry oraz pauzującego za kartki Załuski.

Drużyna gości będzie musiała sobie radzić bez: Pribuli, Nowaka i pauzującego za kartki Jędrycha.

Obie drużyny od początku spotkania bardziej skupiały się na defensywie i wybadaniu przeciwnika, niż na szaleńczych atakach. Śląsk jako pierwszy zaczął stwarzać zagrożenie pod bramką rywala głownie poprzez stałe fragmenty gry kierowane w stronę Igora Tarasovsa, jednak rosły defensor nie potrafił celnie uderzyć w kierunku bramki. Lechia odpowiedziała na ataki gospodarzy groźnym strzałem Wolskiego jednak równie dobra interwencją popisał się Jakub Wrąbel parując piłkę na rzut różny.

Stały fragment gry z lewej strony, dośrodkowanie w drugie tempo na wbiegających zawodników Lechii, które zostało wybite wprost pod nogi Nalepy, a obrońca gości uderzył z pierwszej piłki na tyle mocno by przełamać ręce strzegącego bramki Jakuba Wrąbla i otworzyć wynik meczu.

Zdobyta bramka nie zmieniła sposobu gry obu zespołów. Śląsk powoli konstruował akcje co poskutkowało kolejnym rzutem wolnym, do którego tym razem podszedł Djordje Contra i mocno uderzył, jednak strzał byłego zawodnika KGHMu obił tylko poprzeczkę. Natomiast Lechia dalej stosowała wysoki pressing w okolicach kola środkowego, co poskutkowało odbiorem piłki w tej strefie, a rozpędzony Lukas Harassin bez problemu minął Piotra Celebana i wyszedł sam na sam z bramkarzem, podwyższając prowadzenie swojej drużyny.

Wrocławianie jednak nie odpuszczali. Jeszcze na kwadrans przed końcem pierwszej połowy po dośrodkowaniu z lewej strony do futbolówki dopadł Damian Gąska, jednak sytuacyjny strzał zawodnika sprowadzonego z Wigier Suwałki po raz kolejny obił poprzeczkę Almerovicia. Kolejna szansa na zdobycie bramki kontaktowej nastąpiła po rzucie rożnym. Piłkę dośrodkowywał wcześniej wspomniany Gąska wprost na głowę Wojciecha Golli, który nie kryty przez żadnego z obrońców oddal strzał głową, po którym futbolówka po raz trzeci obiła obramowanie bramki gości w pierwszej części gry.

Pomimo korzystnego wyniku goście nie postanowili się cofnąć i dalej umiejętnie blokowali wrocławian w środkowej strefie uniemożliwiając im skuteczne rozgrywanie piłki, jednak podopieczni Tadeusza Pawłowskiego po pewnym czasie zaczęli dłużej utrzymywać się przy piłce, ale by skutecznie zagrozić bramce Alomerovicia brakowało dokładności w końcowej fazie ataku. Wraz z upływem minut wrocławianie coraz mocniej naciskali na rywala i po kolejnej składnej akcji z prawej strony futbolówkę dogrywał do Arkadiusza Piecha – Marcin Robak – jednak i tym razem piłka uderzyła w obramowanie bramki.

Do końca spotkania po kolejnym błędzie defensywy gospodarzy do świetnej sytuacji doszedł Flavio Paixiao, który po długim rajdzie wyszedł sam na sam z bramkarzem, niestety dla kibiców z Gdańska zbyt długo zwlekał on z oddaniem strzału i w ostatniej chwili swój błąd naprawił Wojciech Golla wybijając piłkę wślizgiem spod nóg Portugalczyka. Ostatnia groźna akcja miała miejsce na pięć minut przed końcem regulaminowego czasu gry, futbolówkę uderzał wprowadzony wcześniej na boisko Szczepan jednak i tym razem piłka trafiła w poprzeczkę, a wynik meczu nie uległ zmianie.

Śląsk u siebie, a Śląsk na wyjeździe to dwie różne drużyny. Wrocławianie grając w delegacji w ostatnich trzech spotkaniach strzelili osiem bramek, tracąc zaledwie trzy. Drużyna świetne wyniki poza własnym stadionem zawdzięcza grze z kontry, kiedy oddają inicjatywę przeciwnikowi, szybkie skrzydła wyprowadzają kolejne ciosy deklasując rywali. Natomiast kiedy zespół z Wrocławia występuje przed własną publicznością, stara się grać w ataku pozycyjnym, co nie przekłada się na wiele sytuacji bramkowych, a proste błędy zawodników środka pola często niweczą skrupulatnie konstruowane akcje całego zespołu.

Lechia natomiast jest pretendentem do wywalczenia mistrzostwa w tym sezonie. Zatrudnienie Piotra Stokowca okazało się strzałem w dziesiątkę, charyzmatyczny trener szybko podporządkował sobie zespół, uszczuplił kadrę o niepotrzebnych i niesubordynowanych zawodników, tworząc niezwykły monolit, który może zdobyć tak upragnione przez kibiców z gdańska mistrzostwo.

Spotkanie lepiej rozpoczęli gospodarze, już od pierwszych minut starali się utrzymać przy piłce na połowie rywala, ale głęboko ustawiona defensywa Zagłębia tworzyła mur nie do przebicia, lecz także zawodnikom Piasta brakowało kreatywności i pomysłu by sforsować zasieki rywala. Pierwszy celny strzał na bramkę widzieliśmy dopiero po trzydziestu minutach gry, kiedy Wrzesiński kopnął futbolówkę w kierunku bramki Placha. Ostatnie piętnaście minut przyniosło kolejne próby przełamania impasu i otwarcia wyniku, jednak żadna ze stron nie potrafiła być skuteczna w ostatniej fazie ataku.

Druga połowa podobnie jak pierwsza toczyła się pod dyktando Piasta, już w pierwszych kilku minutach podopieczni Waldemara Fornalika zaczęli bombardować pole karne przyjezdnych licznymi dośrodkowaniami. Najbliżej zdobycia gola był Sedlar, kiedy po dośrodkowaniu przez Hatleya z rzutu rożnego uderzył głową przy bliższym słupku, lecz niestety dla kibiców zgromadzonych na stadionie równie kapitalną interwencją popisał się bramkarz gości. Ostatnia groźna akcja w meczu także należała do gospodarzy, jednak strzał z dystansu Joela Valencii uderzył tylko w poprzeczkę i wynik remisowy nie uległ zmianie do końca meczu.

Drużyna Piasta Gliwice jest wymieniana wśród rewelacji obecnego sezonu, piłkarze grają na wysokim poziomie stosując wysoki pressing, po odbiorze starają się szybko konstruować akcje w ataku pozycyjnym. Szczególnie świetnie w obecnym systemie gry radzi sobie Valencia, filigranowy skrzydłowy coraz częściej rozpoczyna spotkania w środku pola na pozycji numer dziesięć i z niezwykłą lekkością i finezją dogrywa kapitalne piłki do kolegów notując kolejne asysty na swoim koncie.

Zagłębie natomiast po piętnastu kolejkach zajmuje ostatnie miejsce w tabeli i bezprecedensowo można określić je mianem najgorszej drużyny w Ekstraklasie, która na półmetku rundy zasadniczej wygrała zaledwie dwa razy i nic nie wróży zmiany tego stanu rzeczy.

Kontrakt po długich negocjacjach został podpisany na okres dwóch i pół roku. Postaje tylko pytanie czy to małżeństwo z rozsądku ma sens i potrwa dłużej niż do lata, a Nawałka zostanie tak długo oczekiwanym trenerem, który przerwie dominacje Legii oraz wywalczy tak oczekiwane mistrzostwo?

Analityków i trenera przygotowania fizycznego zaproponował klub, w skład sztabu szkoleniowego Nawałki wejdą między innymi ludzie, którzy pracowali z nim w reprezentacji Polski: asystenci Bogdan Zając i Jarosław Tkocz (trener bramkarzy), trener przygotowania fizycznego Remigiusz Rzepka (ma pracować na pół etatu). Nie dołączy do nich fizjoterapeuta Bartłomiej Spałek czy dyrektor Tomasz Iwan.

Śląsk mocno rozpoczął spotkanie spychając swojego rywala do głębokiej defensywy, co przekuło się na dogodną sytuację do zdobycia bramki, w której po podaniu od Picha znalazł się Marcin Robak, lecz strzał doświadczonego snajpera został zablokowany przez jednego z defensorów.

Górnik odpowiedział chwile później i szybkim wznowieniem gry z rzutu wolnego kompletnie zaskoczył obronę przyjezdnych, a w doskonalej sytuacji na otwarcie wyniku znalazł się Wolsztyński, który bez problemu minął Słowika i w dogodnej sytuacji trafił tylko w boczna siatkę bramki. Chwile później po raz kolejny Wolsztyński próbował swoich sił, tym razem strzałem z dystansu, lecz także to uderzenie nie znalazło drogi do bramki.

Wrocławianie zaczęli dłużej utrzymywać się przy piłce, zamykając rywala w jego własnym polu karnym. Po jednej z takich akcji w ataku pozycyjnym futbolówka trafiła do Michała Chrapka, który zupełnie nie atakowany, precyzyjnie uderzył z okolic 16. metra w kierunku dalszego słupka, od którego odbita piłka wpadła do bramki i Śląsk wyszedł na prowadzenie.

Gospodarze po wznowieniu gry ruszyli mocno do przodu i wywalczył rzut różny, po którym najwyżej wyskoczył znany ze swojej świetnej gry głową Suarez, lecz piłka odbiła się jeszcze rykoszetem od Cotry co całkowicie zmyliło Jakuba Słowika i ponownie na tablicy widniał wynik remisowy.

Po golu wyrównującym widowisko straciło na atrakcyjności, widzieliśmy dużo niedokładnych podań oraz głupich fauli, po których nie raz dochodziło do przepychanek pomiędzy zawodnikami obu zespołów.

Ostatnie trafienie w pierwszej części gry należało do zabrzan, którzy wyszli z dobra akcja zespołową, po której futbolówka trafiła do Zapolnika, a młody zawodnik Górnika świetnym prostopadłym podaniem rozmontował defensywę Śląska i wypuścił Jimeneza, a ten z niezwykłym spokojem w sytuacji sam na sam skierował piłkę do siatki ustalając wynik pierwszej połowy.

Drugą cześć spotkania lepiej rozpoczęli gospodarze, starając się zdobyć trzecią bramkę, ale brakowało przede wszystkim dokładności w ostatnim podaniu, przez co nie potrafili stworzyć dogodnej sytuacji do podwyższenia wyniku.

Natomiast pierwszy raz groźnie pod bramka Tomasza Loski zrobiło się, gdy grający świetne zawody Michał Chrapek dośrodkował z rzutu rożnego na dalszy słupek, gdzie niekryty Damian Gąska oddał strzał głową, lecz w ostatniej chwili udało się Losce sparować to uderzenie na rzut różny. Kolejny stały fragment wykonywany przez Chrapka także stanowił poważne zagrożenie, gdyż najniższy na boisku Arkadiusz Piech uderzył z bliskiej odległości, lecz niestety dla kibiców Śląska, prosto w bramkarza.

Wrocławianie coraz dłużej utrzymywali się przy piłce na połowie Górnika, zamykając gospodarzy w ich własnym polu karnym. Co zemściło się na podopiecznych Marcina Brosza już w 60.minucie, kiedy po doskonalej akcji zespołowej futbolówka trafiła do Roberta Picha, który precyzyjnym uderzeniem zza pola karnego doprowadził do wyrównania.

Zabrzanie próbowali odpowiedzieć, kiedy futbolówka trafiła na lewa stronę do Angulo, który mocno wstrzelił ją w pole karne w stronę wbiegającego Zapolnika, lecz młody napastnik nie trafił w światło bramki z bliskiej odległości. Nerwowość po obu stronach sprawiła, że oglądaliśmy coraz mniej dokładnych podań, a coraz więcej nieprzepisowej walki i licznych przepychanek, po których kolejni zawodnicy otrzymywali żółte kartki od arbitra spotkania.

Śląsk do końca meczu dwukrotnie był bliski przechylenia szali zwycięstwa na swoją korzyść. Pierwsza dogodna sytuacja miała miejsce na siedem minut przed końcem meczu, kiedy po dobrej akcji zespołowej futbolówka trafiła do ustawionego na szesnastym metrze Arkadiusza Piecha, ten precyzyjnie uderzył przy dalszym słupku, ale kapitalną paradą popisał się Tomasz Loska ratując swój zespól przed utrata gola. Ostatnia dogodna sytuacja na zmianę wyniku miała miejsce już w doliczonym czasie gry, kiedy po dośrodkowaniu Michała Chrapka z rzutu rożnego ponownie piłka trafiła do Piecha, lecz strzał byłego legionisty w ostatniej chwili został wybity z linii bramkowej przez jednego z obrońców i wynik spotkania nie uległ zmianie.